Μήνας: Μάρτιος 2012

Πάμε με καράβι. Κι αν το καράβι «κουνάει…»;

   * Προσοχή στη ναυτία, ιδίως αν είστε ευαίσθητοι. Τα συμπτώματα της ναυτίας μπορεί όχι μόνο να επηρεάσουν το σάκχαρο προκαλώντας υπερ- ή υπογλυκαιμία, αλλά και να υπερκαλύψουν τα  συμπτώματα ενός υπερ- ή υπογλυκαιμικού επεισοδίου. Πιθανός εμετός μπορεί να προκαλέσει υπογλυκαιμία και αφυδάτωση.    * Λάβετε λοιπόν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αποφύγετε τη ναυτία. Δηλαδή, αντί να παρακολουθείτε με αγωνία το δελτίο καιρού, πάρτε κάποια προληπτική αγωγή για ναυτία.    * Αποφύγετε το αλκοόλ.    * Φάτε ελαφρά στερεά τροφή, λίγο περισσότερο αλατισμένη αν κάνει πολλή ζέστη.   * Φροντίστε να πίνετε συχνότερα μικρές ποσότητες νερού, αφεψημάτων (π.χ. κρύο τσάι με λίγες σταγόνες φρέσκο λεμόνι) ή αναψυκτικών τύπου «light».    * Αν χρησιμοποιείτε ινσουλίνη και δεν νιώθετε καλά, μετρήστε πιο τακτικά το σάκχαρό σας και μη φάτε αν δεν είναι απαραίτητο!    * Αν παρ’ όλα αυτά κάνετε εμετό, πάρτε κάποιο αντιεμετικό, περιμένετε λίγη ώρα για να δράσει, αρχίστε ξανά με μικρές ποσότητες υγρών με γλυκόζη (όχι γάλα ή προϊόντα του, γιατί είναι πολύ δύσπεπτα, καλύτερα ούτε και στερεά τροφή, π.χ. φρυγανιά, προτιμότερα τα μη αεριούχα αναψυκτικά ή τσάι), για να αποφύγετε την αφυδάτωση.    * Οι ηλικιωμένοι (άνω των 70 ετών), αυτοί που παίρνουν φάρμακα, κυρίως διουρητικά και αντιυπερτασικά, και τα πολύ μικρά παιδιά (μέχρι 4 ετών) κινδυνεύουν περισσότερο.

   * Μετρήστε το σάκχαρό σας, αποφύγετε να κάνετε ινσουλίνη ή να πάρετε δισκία αν δεν είστε σίγουροι ότι ο εμετός έχει υποχωρήσει, προσπαθώντας να κρατήσετε το σάκχαρό σας από τα 90 έως όχι περισσότερο από τα 180 έως 250 mg/dl.

Στο αεροπλάνο όλα μαζί…

  * Στο αεροπλάνο, προσοχή, πάντα να έχετε την ινσουλίνη, το μετρητή και τα αναλώσιμα μέτρησης (ταινίες) μαζί σας στις χειραποσκευές. Πρέπει να γνωρίζετε ότι εκτός από τον κίνδυνο απώλειας αποσκευών στο αεροδρόμιο, η θερμοκρασία στις αποσκευές του αεροπλάνου πέφτει πολύ κάτω από τους 0°C και μπορεί να τα καταστρέψει κυριολεκτικά! Κανένας λόγος ανησυχίας για τα αεροδρόμια, μια που οι συσκευές ανίχνευσης δεν επηρεάζουν καθόλου την ινσουλίνη και τους μετρητές σακχάρου, αρκεί μόνο να μην κουβαλάτε και κάποιο όπλο μαζί σας…

Χρήσιμες συμβουλές για τους οδηγούς…

  * Αν και σε μελέτες δεν φαίνεται να υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ατυχημάτων για τα άτομα με διαβήτη που οδηγούν αυτοκίνητο ή μηχανή, καλό ωστόσο είναι, ιδίως αν χρησιμοποιούμε ινσουλίνη, να αποφεύγουμε μακρινά και κουραστικά ταξίδια χωρίς συνοδό. Το να έχουμε επίσης ενημερώσει την ασφαλιστική μας εταιρεία ίσως μας γλιτώσει και από αρκετά προβλήματα σε περίπτωση ατυχήματος. Να γνωρίζουμε ότι η ικανότητα οδήγησης μειώνεται προοδευτικά κάτω από τα 70 mg/dl και μέχρι τα 54 mg/dl, όταν ακόμα τα συμπτώματα μιας υπογλυκαιμίας δεν είναι εμφανή. Αποφεύγετε την οδήγηση αν έχετε δυσκολία στο να αντιλαμβάνεστε τις υπογλυκαιμίες σας. Συζητήστε με το γιατρό σας πώς μπορεί να διορθωθεί αυτό.   * Αν στο «καλό» σας μάτι η οπτική οξύτητα είναι κάτω από 6/10, και στο άλλο ακόμα μικρότερη, τότε καλό είναι να αποφεύγετε την οδήγηση, ιδίως σε συνθήκες κακού φωτισμού, π.χ. ομίχλη, νύχτα κλπ.

  * Όσοι οδηγείτε μηχανή, καλό είναι να έχετε τον απαραίτητο εξοπλισμό, ώστε να προστατεύεστε από τις ακραίες θερμοκρασίες (πολύ κρύο ή ζέστη).

Στο βιογραφικό αυτό σημείωμα θα βρείτε και θα μάθετε κάποια πράγματα για μένα και την πορεία της ζωής μου μέχρι σήμερα. Γεννήθηκα το Δεκέμβριο του 1975 στη Λεμεσό και είμαι το δεύτερο παιδί του Δημήτρη και της Γιαννούλας Ιωάννου. Αποφοίτησα από το Λανίτειο Λύκειο Β’ το 1993 με βαθμό απολυτηρίου ΑΡΙΣΤΑ και αφού ολοκλήρωσα και την υποχρέωση μου προς την πατρίδα ως στρατιώτης, έφυγα για σπουδές στην όμορφη Θεσσαλονίκη, την κόρη του Θερμαϊκού. Μπήκα στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου το 1995, μετά την επιτυχή συμμετοχή μου στις Προεισαγωγικές Εξετάσεις του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, και βγήκα το 2001 με βαθμό πτυχίου ΛΙΑΝ ΚΑΛΩΣ. Παράλληλα με τις σπουδές μου συμμετείχα ενεργά στα συνδικαλιστικά δρώμενα των Κυπρίων φοιτητών και της τοπικής Κυπριακής παροικίας στη Θεσσαλονίκη ενώ διετέλεσα και μέλος της Εθνικής Φοιτητικής Ένωσης Κυπρίων Θεσσαλονίκης (ΕΦΕΚΘ) αναπτύσσοντας πολυσχιδή δράση.

Μετά την λήψη του πτυχίου μου ξεκίνησε ένα ακόμη πιο ενδιαφέρον ταξίδι για μένα, όπως και για κάθε συνάδελφο, αυτό της απόκτησης του τίτλου ειδικότητας. Μετά από πολύ προβληματισμό και σκέψη λοιπόν, και αφού ολοκλήρωσα την εκπαίδευση μου ως Pre-registration House Officer (πρόκειται για ένα θεσμό που μας κληροδότησε η Βρετανική αποικιοκρατία και αποτελεί το στάδιο πριν την ειδικότητα) στην Παθολογία και τη Χειρουργική στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού για ένα περίπου χρόνο (από τον Ιανουάριο 2002 έως το Δεκέμβριο 2002), κατέληξα στην επιλογή της Παθολογίας. Αυτά που κυρίως βάρυναν στην επιλογή μου ήταν ότι στην Παθολογία μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τον άρρωστο συνολικά και όχι επιμέρους, ότι βλέπεις μια ευρεία γκάμα περιστατικών, ενώ έρχεσαι πολλές φορές αντιμέτωπος με οξεία και επείγοντα περιστατικά που απαιτούν ψύχραιμο μυαλό, γερή κράση, υπομονή και ευρεία γνώση βασικών ιατρικών αρχών, χαρακτηριστικά που πίστευα και πιστεύω ότι με διέπουν απόλυτα.

Ξεκίνησα λοιπόν το ταξίδι μου, ως ειδικευόμενος Παθολογίας πια, το Νοέμβριο του 2002 στο Γενικό Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς «ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ», στην Αθήνα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Νοσοκομείο αυτό ήρθα σε επαφή με πολλούς καρκινοπαθείς, έμαθα πολλά γύρω από τη διάγνωση και θεραπεία του καρκίνου ενώ συνδέθηκα με πληθώρα ογκολογικών ασθενών που ενίοτε είχαν καλή έκβαση και άλλοτε μοιραία. Βίωσα απίστευτες εμπειρίες και συναισθήματα ενώ αντιλήφθηκα για πρώτη φορά στη σταδιοδρομία μου σαν γιατρός πόσο σημαντικό πράγμα είναι να υπηρετείς τον άνθρωπο και την υγεία του σαν άνθρωπος πάνω από όλα…

Έφυγα από την Αθήνα το Μάρτιο του 2004, αφού εντωμεταξύ είχε μεσολαβήσει και ο γάμος μου με την αγαπημένη μου σύζυγο (Ιανουάριος 2003), ψάχνοντας την τύχη μου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Διορίστηκα, μετά από συνέντευξη, σε έμμισθη οργανική θέση σαν ειδικευόμενος Παθολογίας σε Γηριατρική και ακολούθως σε Καρδιολογική Πτέρυγα στο Νοσοκομείο του Wigan, μιας πόλης που βρίσκεται στη ΒΔ Αγγλία, μεταξύ Μάντσεστερ και Λίβερπουλ. Το Νοσοκομείο υπάγεται στο Wrightington, Wigan & Leigh NHS Trust και ευρύτερα στο Greater Manchester NHS Trust. Τον Αύγουστο του 2005 πήρα θέση ειδικευόμενου ιατρού στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών και Ατυχημάτων του Νοσοκομείου μέχρι και το Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Η θητεία μου στο Τμήμα των Πρώτων Βοηθειών παραμένει ακόμη και σήμερα μια ανεπανάληπτη εμπειρία που με βοήθησε στο να αντιμετωπίζω επικίνδυνες για τη ζωή καταστάσεις με περισσή υπομονή και ψυχραιμία. Νομίζω ότι συνολικά η θητεία μου ως ιατρός στο Αγγλικό αυτό Νοσηλευτικό Ίδρυμα με βοήθησε σημαντικά στο να διευρύνω την ιατρική μου σκέψη και εμπειρία μέσα σε ένα καλά δομημένο σύστημα εκπαίδευσης, οργάνωσης και προσφοράς προς τον ασθενή.   

Το Δεκέμβριο του 2005 επανέκαμψα στην αγαπημένη μου Αθήνα ως ειδικευόμενος Παθολογίας στην κλινική της Παθολογικής Φυσιολογίας σε ένα από τα μεγαλύτερα Νοσοκομεία της Ελλάδας, το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «ΛΑΪΚΟ». Διευθυντής της κλινικής αυτής ήταν ο διεθνούς εμβέλειας Καθηγητής Παθολογίας – Ρευματολογίας κ. Χ. Μουτσόπουλος. Μέχρι τον Αύγουστο του 2009 που υπηρέτησα στη θέση αυτή, υπό την καθοδήγηση και εποπτεία του μεγάλου αυτού Δασκάλου, είχα την ευκαιρία να αντιμετωπίσω πληθώρα ρευματολογικών και παθολογικών περιστατικών, όπως ασθενών με AIDS, παρατεινόμενα εμπύρετα και διάφορες άλλες σοβαρές λοιμώξεις, ηπατικά νοσήματα, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια κ.α. ενώ σαν αρχηγός ομάδας ειδικευομένων ιατρών είχα την υποχρέωση και το καθήκον να λαμβάνω πρωτοβουλίες σε ότι αφορά στη διαφορική διάγνωση, αντιμετώπιση και θεραπεία πολλών ασθενών.

Μετά την απόκτηση του τίτλου της ειδικότητας της Παθολογίας εξειδικεύτηκα στο Σακχαρώδη Διαβήτη, Διαβητικό Πόδι, Παχυσαρκία και Μεταβολισμό σε ένα από τα πολυπληθέστερα Διαβητολογικά Κέντρα της Αττικής, στην Α’ Προπαιδευτική Πανεπιστημιακή Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Αθηνών «ΛΑΪΚΟ» με Διευθυντή τον Επίκουρο Καθηγητή Παθολογίας κ. Ν. Τεντολούρη από τον Οκτώβριο του 2009 έως τον Απρίλιο του 2011. Κατά τη διάρκεια της εξειδίκευσης μου είχα την ευκαιρία να αντιμετωπίσω διαβητικούς τύπου 1 αλλά και τύπου 2, όπως επίσης και διάφορες επιπλοκές της νόσου αυτής. Από το Μάρτιο του 2010 έως το Μάρτιο του 2011 υπηρέτησα παράλληλα ως Επικουρικός Επιμελητής στην Παθολογία στην Α’ Πανεπιστημιακή Παθολογική Κλινική του ίδιου Νοσοκομείου με Διευθυντή τον Καθηγητή Καρδιολογίας κ. Α. Αίσωπο. Κατά τη διάρκεια της θητείας μου αυτής είχα υπό την ευθύνη μου ομάδα ειδικευομένων ιατρών καθώς και φοιτητών Ιατρικής 4^ου και 6^ου έτους του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ είχα τον τελευταίο λόγο στην αντιμετώπιση των νοσηλευομένων ασθενών της κλινικής. Παράλληλα συμμετείχα ενεργά στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα της κλινικής.

Είμαι τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Διαβητολογικής Εταιρείας (EASD) καθώς και υποψήφιος Διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με γνωστικό αντικείμενο: «Σπονδυλοδισκίτιδα από βρουκέλλα: Αποτελεσματικότητα παρατεταμένης θεραπείας, διαγνωστική προσέγγιση με PET/CT scan και παρακολούθηση με PCR.» Η τριμελής Επιτροπή της διδακτορικής διατριβής αποτελείται από τον Επίκουρο Καθηγητή Παθολογίας κ. Ν. Σύψα, τον Επίκουρο Καθηγητή Παθολογίας κ. Ν. Τεντολούρη και τον γνωστό Ομότιμο Καθηγητή Παθολογίας της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Ν. Κατσιλάμπρο. Φιλοδοξώ ότι μέχρι τα μέσα του 2012 θα αποκτήσω τον περιώνυμο τίτλο του Διδάκτορα της Ιατρικής.

Έχω συμμετάσχει σε πληθώρα Πανελλήνιων και Πανευρωπαϊκών Συνεδρίων και Επιστημονικών Συναντήσεων, ενώ έχω λάβει μέρος στη συγγραφή ιατρικών συγγραμμάτων. Συγκεκριμένα συμμετείχα στη συγγραφή δύο κεφαλαίων (σελ. 595 – 605) στο βιβλίο «Αποτελέσματα 6^ου Ιατρικού Σεμιναρίου για την Εντατική Θεραπεία και Shock – Υγρά και ηλεκτρολύτες» του Καθηγητή κ. Γ. Μπαλτόπουλου που εκδόθηκε το 2003 καθώς και στη συγγραφή ενός κεφαλαίου (σελ. 435 – 439) στο βιβλίο «Κακοήθειες του ουρoποιητικού συστήματος: Καρκίνος της ουροδόχου κύστεως» του Καθηγητή κ. Δ. Πεκτασίδη που εκδόθηκε το 2003. Τέλος έχω συμμετάσχει στη συγγραφή διαφόρων ανακοινώσεων (posters) σε Διεθνή και Πανελλήνια Συνέδρια ενώ έχω συγγράψει διάφορα επιστημονικά άρθρα που δημοσιεύτηκαν σε διεθνή ιατρικά περιοδικά, όπως:

Από το Μάιο του 2011 εγκαταστάθηκα μόνιμα στη Λεμεσό όπου και διατηρώ ιδιωτικό ιατρείο ενώ είμαι και συνεργάτης της Πολυκλινικής ΥΓΕΙΑ. Είμαι παντρεμένος με τη Μαρία Λύτρα και πατέρας 2 παιδιών, της Ιωάννας και του Κωνσταντίνου.